سلامت عمومی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت

چکیده مقدمه: سلامتی حق اساسی هر انسان و یک هدف اجتماعی است و تمام دولت ها و سازمان ها موظف به تأمین سلامت افراد می باشند. در این میان سلامت پرستاران که جزء مهمی از سیستم سلامتی کشور هستند، به دلایل متعددی نسبت به سایر مردم جامعه در معرض خطر بیشتری است. هدف: این تحقیق با هدف تعیین سطح سلامت پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی 374 پرستار شاغل در هشت مرکز آموزشی درمانی شهر رشت به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی و شغلی و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ(ghq) مورد ارزیابی قرار گرفتند داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی(میانگین، میانه و انحراف معیار) و آزمون های آمار استنباطی (اسپیرمن، من ویتنی یو و کروسکال والیس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد 111 نفر(7/29%) از واحدهای مورد پژوهش سالم و 263 نفر(3/70%) دچار اختلال در سلامتی بودند. بیشترین نمره میانگین عدم سلامتی مربوط به حیطه عملکرد اجتماعی(13/3± 35/11) و کمترین میانگین مربوط به حیطه افسردگی(86/2 ±18/2) به دست آمد. نتایج این مطالعه با استفاده از آزمون کا اسکوئر و من ویتنی یو نشان داد که بین متغیر سلامت عمومی با وضعیت تأهل (057/0=p)، مشارکت همسر (01/0=p)، وضعیت استخدامی (013/0=p)، پست سازمانی (04/0=p)، اشتغال به کار دوم (001/0>p)، علاقمندی به شغل (001/0>p)، نگهداری از سالمندان (001/0>p) در پرستاران ارتباط معنی دار آماری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به این که پرستاران به دلیل ماهیت حرفه ای خود از نظر سلامتی در معرض خطر هستند و این مسئله بر کیفیت کار آن ها تأثیر می گذارد به نظر می رسد جهت بهره وری بهتر باید برنامه ریزی هایی در راستای ارتقاء سلامتی آنها صورت گیرد.